«Όταν κατευθύνεσαι στον παράδεισο, η διαδρομή δεν μπορεί να μην είναι παραδεισένια». Ναι, είναι προφανώς λόγια κάποιου σφόδρα ερωτοχτυπημένου με τον τόπο και τις ομορφιές του. Όση δικαιολογημένη υπερβολή κι αν έχουν τα λόγια του, όμως, εδώ η εικόνα μιλάει από μόνη της.
Η άνοιξη την έχει κάνει ακόμα πιο όμορφη, χωρίς αμφιβολία, όμως η συγκεκριμένη περιοχή σε σκλαβώνει κάθε εποχή. Είτε στολισμένη με το λευκό του χιονιού, είτε πνιγμένη στη ζωντάνια του πράσινου, η ορεινή Λεμεσός έχει τη δική της, μοναδική μαγεία. Ακόμα κι όταν το σύννεφο στο βάθος προμηνύει βροχή, ξέρεις ότι αυτή μόνο πιο καθαρή, πλούσια και φωτεινή μπορεί να κάνει τη φύση.
Ίσως το πιο δελεαστικό στην εικόνα αυτή είναι να ξέρεις, πως από την πόλη η απόσταση είναι μόλις μισή ώρα δρόμος με το αυτοκίνητο. Βέβαια, τα 26 χλμ που χρειάζεται να διανύσει κανείς μέχρι την κοινότητα της Λόφου, μπορεί να αποδειχθούν ακόμη λιγότερα, αφού δε θα θέλεις με τίποτα να τελειώσει αυτή η διαδρομή. Μέχρι να φτάσεις και να δεις τη θέα από εκεί ψηλά…
Φωτογραφία εξωφύλλου: Ανδρέας Ανδρέου
