Είναι από τους πλέον αναγνωρισμένους δημιουργούς της ελληνικής μουσικής σκηνής, τόσο στην Ελλάδα και στην Κύπρο, όσο και διεθνώς. Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1944, δίπλα στη θάλασσα, φαίνεται πως δέθηκε για πάντα με τη γοητεία που ασκεί το γαλάζιο.
Στη Λεμεσό, η μνήμη ξύπνησε από την πρώτη στιγμή, όταν πάτησε το πόδι του στην πόλη για πρώτη φορά το 1983. «Με βάλανε και κοιμήθηκα σε ένα πολύ συμπαθητικό ξενοδοχείο πάνω στη θάλασσα. Κοιμήθηκα πολύ ωραία, γιατί εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη, σε σπίτι κοντά στη θάλασσα. Κοιμήθηκα για πρώτη φορά όπως κοιμόμουν όταν ήμουν παιδί στη Θεσσαλονίκη. Γι’ αυτό αγάπησα τη Λεμεσό», εξηγεί ο τραγουδοποιός.
«Είναι από τις αγαπημένες μου πόλεις, είναι μια γλυκιά «μικρομέγαλη», λέει για την πόλη που βρίσκεται, πια, ανάμεσα στις μεγάλες του αγάπες και – δεν το κρύβει – θα μπορούσε κάποια στιγμή να γίνει και μόνιμος τόπος διαμονής. Εδώ αγαπάει και το «καλοκαίρι χωρίς τελειωμό», αγαπάει και τους ανθρώπους με «τα προτερήματα των ανθρώπων μιας μεγάλης πόλης, αλλά και τη ζεστασιά των ανθρώπων που ζουν σε ένα μικρό μέρος», αγαπάει και τη νέα εικόνα του παραλιακού μετώπου, με τον κόσμο να ψυχαγωγείται μέσα σε καλές εγκαταστάσεις και ωραία κτίρια.
Έτσι, φτιάχνοντας τη λίστα, τη Λεμεσό τη βάζει αναπόφευκτα σε ιδιαίτερα προνομιακή θέση: «Μετά τη Θεσσαλονίκη στην καρδιά μου είναι, βέβαια, η Αθήνα, γιατί εκεί άκουσα πρώτη φορά στη ζωή μου καλό λόγο γι’ αυτά που φτιάχνω. Δίπλα στην Αθήνα θα βάλω, ασφαλώς, τη Λεμεσό. Δίπλα στη Λεμεσό θα βάλω μια άλλη πόλη που αγαπώ, τη Νέα Υόρκη, εκεί που δεν αισθάνεσαι ξένος γιατί όλοι είναι ξένοι. Κι αυτό που λένε για τους ουρανοξύστες, ότι είναι κάπως απάνθρωποι, καθόλου δεν ισχύει - είναι επιτεύγματα της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, πάρα πολύ όμορφα. Αλλά, είδατε τι περίεργο, συγκρίνω τη Λεμεσό με τη Νέα Υόρκη!».
